Ik mag mij vanaf dit jaar rekenen tot de chronisch zieken. Dat klinkt, in mijn geval, misschien wat erger dan het in werkelijkheid is. Natuurlijk is het niet zonder gevolgen en risico's, maar vandaag denk ik nog niet aan de worst-case scenario's. Vandaag moet ik er eerst mee leren leven.

In april kreeg ik de diagnose van Colitis Ulcerosa. Ik heb toen een lichte aanval, of opstoot zoals dat heet, gehad. De symptomen waren duidelijk, met de juiste medicatie was het vrij snel genezen en opgelost.

Ik heb er op dat moment niet veel aandacht aan besteed. Ik was snel genezen, en het viel allemaal goed mee. Als het dat maar is. Tot ik in juli opnieuw symptomen kreeg. Dit maal een veelvoud erger. Het was toen pas dat ik besefte dat er iets ernstig mis is met mijn lichaam.

Colitis Ulcerosa is een chronische ontsteking van de darm. Het valt onder de groep van auto-immuunziekten. Mijn lichaam denk dat er iets mis is in de darmen en begint de cellen af te breken. Bij een lichte opstoot ga je wat vaker naar het toilet en zie je af en toe wat bloed bij de stoelgang. Bij een ernstige opstoot neemt je lichaam niets meer op en zit je een hele dag op de WC met bloed en diarree.

Ik heb sinds midden juli een zware opstoot.

Over een tijdsspanne van enkele weken is mijn medicatie steeds bij gestuurd, dosissen verhoogd. Elke verandering leek een verbetering mee te brengen tot het weer erger werd. Ik maakte dagelijks koorts, kon mijn eten nauwelijks binnen houden en verloor kilo's aan de lopende band.

Vorige week maandag ben ik opnieuw op controle geweest en toen is er beslist, gezien mijn verzwakte toestand, dat ik meteen moest opgenomen worden. Bij opname was ik bijna 15% van mijn normaal gewicht verloren. Ik kon nauwelijks nog gaan, praten en denken gingen traag en ik viel constant in slaap.

Eens opgenomen kreeg een infuus en werd er allerlei vocht, voeding en andere supplementen aan mijn ingepompt. Ik kreeg bijkomende medicatie en ik werd op een strikte dieet gezet. Er werd ook meteen een darmonderzoek ingepland om de situatie grondig te evalueren.

Ik lig intussen een week in het ziekenhuis. Na dagen supplementen en extra voeding en proteïne drankjes kan ik zeggen dat ik me weer een stuk helderder en sterker voel. Ik heb gisteren een kleine wandeling gedaan en, al voelen de benen aan als gelei, het ging.

Uit het onderzoek bleek dat zowat 2/3 van mijn darm ernstig ontstoken is. Te ernstig om enkel met de klassieke medicatie te laten genezen. Daarom is er beslist om een specifieke therapie op te starten. Ik zal hiervoor elke 2 maanden een dag moeten binnenkomen om de volgende dosis toegediend te krijgen. En dit voor onbepaalde duur.

Verder zal ik nog een tijd lang de klassieke medicatie moeten nemen. Ontstekingsremmers, cortisonen en iets immunosuppressive. Om mijn maag te beschermen komt er ook nog een maagbeschermer bij, en omwille van een mogelijke ontsteking als gevolg van het vele ontlasten heb ik er nu ook nog anti-biotica bij gekregen.

Morgen komt de dokter langs en zal ik alle uitleg krijgen over het verdere verloop en opvolgin. Het ziet er naar uit dat de therapie goed is aangeslaan en dat de medicatie zijn werk doet. De verwachting is dat ik morgen terug naar huis mag.

Het zal nog wel een paar weken duren eer ik terug wat op krachten ben. En eer ik terug wat op gewicht zit zijn we ongetwijfeld een paar maanden verder. Sporten zal ik ook langzaam terug oppikken, maar mijn niveau van hiervoor, dat is voor volgend jaar.