Wat een fijne afsluiter van een unieke ervaring. In zeven dagen helemaal rond de Mont Blanc. In totaal heb ik net geen 170 km gewandeld en kom ik uit op een 11300 hoogtemeters. Fysiek voel ik me nog prima, ik heb enkel wat last aan de voeten, maar eerder drukpijnen van het doorwandelen dan blaren of iets dergelijks, en dan wat stijve schouders van de rugzak. De voeten kan misschien wat verholpen worden door in de toekomst schoenen met extra demping aan te doen.

Om af te sluiten was het vandaag een tocht vanuit Tré-le-champ tot in Les Houches, waar we de auto achtergelaten hebben. Gisteren stond mijn vader mij op te wachten in Tré-le-champ waardoor we vandaag de laatste etappe samen konden aanzetten.

Als eerste is er de klim naar Tête aux Vents, wat relatief rustig start met een aangename klim door het bos. Na een 400-tal meter stijgen kom je dan aan de befaamde ladders die je omhoog moet. Eens boven is het voornamelijk een travers door het prachtig natuurgebied tot in La Flégère. We hadden nog steeds zonnig weer, maar de temperaturen waren toch goed gezakt.

Hierna kom je al snel in een omgeving dat duidelijk voorzien is als skigebied met grote brede jeepwegen, en hopen liften, waarvan een aantal actief waren om wandelaars op hoogte te brengen.

Tot in Planpraz hebben mijn vader en ik samen kunnen genieten van het mooie weer, de omgeving en de uitzichten. Het had niet gezelliger kunnen zijn. Tot hier was het ook relatief makkelijk en gewoon gezellig wandelen.

Vanuit Planpraz start dan de laatste klim van de tour, naar de top van Brévent. Het is hier dat mijn vader besliste dat het voor hem genoeg was. Hij zou vanuit Planpraz de lift naar Chamonix nemen en dan de laatste kilometers naar Les Houches te voet doen. Hij stelde ook voor om de tent mee te nemen zodat ik die niet nog een keer op en af moest nemen. Daar heb ik geen twee keer over moeten nadenken, al denk ik dat hij daar achteraf gezien misschien wat spijt van heeft. 😛

Zonder tent voelde ik me vederlicht en vloog ik naar boven richting Col du Brévent. Hierna is het opnieuw een stuk traverseren over de col. Het gaat over voornamelijk grijs rotsig gebied met wat klimmen en klauteren, waardoor ik door het ontbreken van een echt pad, af en toe te hoog zat en weer wat moest zakken.

Kort voor het einde zijn er nog wat ladders, en lopen de rotsen om in een zeer breed pad. Van hier is het nog even wandelen en dan kom je op de top samen met de mensen die de lift nemen. Het is dus een van de drukker toppen die ik gepasseerd ben. Wel met een prachtig uitzicht.

Na wat rondkijken op de top is het een zeer lange afdaling tot in Les Houches. Ik denk dat ik er een 4-tal uur over gedaan heb. Het eerste deel is makkelijk stappen door het natuurgebied, sommige stukken zijn zelfs aangelegd. Eens je hierdoor bent wordt het een stenig pad en later, vanaf de boomgrens, een bospad. Het is geen moeilijke afdaling, maar je mag er ook niet te licht over gaan. Genoeg opportuniteiten om voeten om te slaan, en ook hier zijn er soms stukken die extra gezekerd zijn met stangen, kettingen of tredes.

Het zal de komende week nog even moet doordringen wat ik gedaan heb. We zijn vertrokken met het idee om het in 8 a 9 dagen te doen, wat me toen al straf leek gezien de meeste gidsen over 9-11 dagen spreken. Zoveel verlof had ik niet dus het moest korter, maar dat het mij in zeven dagen zou lukken was zelfs niet in mij opgekomen. Er zijn stukken die ik graag nog eens opnieuw doe, en dan, door het nemen van varianten, zijn er stukken die ik nog niet gedaan heb. Daarnaast zijn er andere stemmen opgegaan die ook graag eens zouden meegaan. Redenen genoeg om nog eens terug te komen.