In december loop ik mijn eerste marathon.

Mijn eerste trainingsweek zit er op. Niet gemakkelijk, kinderen die 's nachts wakker worden, voltijds werken en dan nog energie vinden om enkele uren te trainen. Ik kan niet zeggen dat ik me echt aan mijn schema gehouden heb.

Maandag heb ik al een valse start genomen, die was ingepland als rustdag. Het was ook de bedoeling om in het weekend er voor een duurloop te houden. Omdat mijn duurloop niet gelukt was op zondag, was het bijna een week geleden dat ik gelopen had, daar hou ik niet van. Daarnaast had ik mezelf ook iets te bewijzen, dus heb ik beslist om tijdens de lunch een loopke te doen.

Misschien wel een iets te intens loopke. Dat, in combinatie met wat slaap tekort en de toon voor de rest van de week was gezet.

Op dinsdag heb ik mijn easy run gehouden. Een langzaam herstelloop om de benen wat los te houden. Ik was ook van plan om die avond te zwemmen, maar oververmoeid laatavond zwemmen zag ik niet zitten. Ik zou hoe dan ook zwemmen op donderdag, terwijl Gitte haar zwemles krijgt, dus ik voelde me er niet zo schuldig over.

Donderdag ochtend, ongeveer een uur voordat ik zou opstaan voor een ochtendrun, hadden we een zieke Gitte aan ons bed staan. Het soort ziek zijn dat verse lakens en badjes vereist. Vertrekken was dus geen optie. Met een zieke Gitte gaan zwemmen zat er ook niet in, en 's avonds was ik te moe om nog de deur uit gaan voor een loopke.

Ik voelde me ook niet al te best en had schrik dat als ik me te veel zou inspannen ik ziek zou worden. Ziek zijn zou heel wat erger zijn dan een training missen dus heb ik beslist om donderdag en vrijdag als extra rust te gebruiken.

Mijn zaterdag loop heb ik dan wel iets opgeschroefd met wat extra kilometers en een beetje tempo tussen door. Het ging eigenlijk beter dan verwacht.

Uiteindelijk heb ik de week toch nog kunnen afsluiten met mijn 28 kilometer duurloop. Gezien de omstandigheden was ik niet ontevreden over mijn tijd. Als ik mijn marathon doel wil halen zal er nog iets af moeten, maar het is zeker haalbaar. Mijn grootste struikelblok is bergop, al beloven ze een bijzonder platte marathon, dus misschien moet ik er niet te veel van wakker liggen.

Intussen is week twee begonnen. Met een gepland weekendje weg zal het ook nu niet gemakkelijk zijn om me aan mijn schema te houden.

Vandaag 7 weken heb ik mijn eerste marathon uitgelopen. Als het goed zit ben ik nu aan het nagenieten, met een cocktail in de hand, op een tropisch strand. En het is allemaal de schuld van mijn broer.

In december kan je in Placencia Belize de End of the World Marathon (of halve marathon) lopen. Wellicht één van de meest platte marathons in de wereld, het tropisch klimaat neem je er maar bij. Placencia ligt in het puntje van een klein schiereiland. Door dat klein schiereiland loopt 1 baan van iets meer dan 20 km. Als je weet dat een marathon ongeveer 42 km is, dan ken je het parcours meteen.

Mijn broer, die een paar jaar geleden naar Placencia verhuisde met zijn gezin, was ergens dit jaar beginnen lopen. Geen idee hoe het dan van daar gegaan is maar iemand heeft iemand uitgedaagd. Of er is al lachend iets gezegd over meedoen aan de marathon, of hij heeft ons vader uitgedaagd, of misschien omgekeerd. Ons vader had alleszins beslist om dit jaar in Belize de End of the World Marathon te lopen.

Of ik ook niet wou mee gaan? Ik ben nog niet tot daar in Belize geraakt, en zo een marathon is de perfecte uitvlucht. Maar, nee, sorry, het lukt niet met het werk, de planning is volledig dicht getimmerd. Dat was tot een paar weken geleden. Er viel een project weg, er moest geschoven worden. En kijk, Stijn, er is een gaatje in de planning, ga maar naar Belize. Bij deze dus, ga ik in december één van de zotste dingen in mijn leven doen, twee kinderen opvoeden buiten beschouwing gelaten.

Ik heb nu 6 weken om mij voor te bereiden. Dan is het 2 dagen reizen (Amsterdam - Atlanta - Belize City - Placencia) en 4 dagen acclimatiseren. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten, ik heb zelfs geen idee of ik het ga kunnen uitlopen. Al wat ik nu weet is dat 35 km lopen zeer doet en dat ik er 7 km meer ga moeten lopen. Om mezelf toch een beetje het gevoel te geven dat ik weet waar ik mee bezig ben, heb ik dit weekend een schema opgesteld. Door de week rustig lopen en interval training, in het weekend duurlopen. De laatste twee weken langzaam wat afbouwen. Het resultaat zal afwachten worden.